21.01.2012

Δε μού 'πες αντίο κι έφυγες.
Γιατί;
Θεώρησες πως δε θα με ξαναδείς.

Και ούτε που γύρισες˙ να με κοιτάξεις˙ στα μάτια. Ευχαριστώ να μου πεις!
Γιατί συντροφιά σου πρόσφερα!
Και περισσότερα, που ούτε καν τα γνωρίζεις.

Γυναίκα μεγάλη, στο γιόμα της ηλικίας της. Ζωή που την έζησες - δε ζήτησες ρέστα από κανέναν.

Αγάπη κι αλήθεια.
Μαζί πού θα είναι; Για μένα;

Σ'αγαπώ˙ ξεψυχάς κι η ζωή μου μισή. Δε στη γέμισε κανείς.
                                                             Πόσα κέρδισες - πόσα έχασες.

Ξαποσταίνω. Ανασαίνω. Μαζεύω στιγμές μου.
Το νόημα; Εγώ και ο προορισμός μου.
Για πού τραβώ; Πότε θα φτάσω; Τι ζητώ;

Πόσες φορές δε γύρισα
ευχαριστώ να σου ψελλίσω
στα μάτια να σ' αντικρύσω
έρωτα να σταλάξω
τη σχέση μας να τη σκαλίσω
- αναζωπύρωση να φέρω -
μαζί σου.

Βρέχει - και κανείς δε μου τό 'πε. Γιατί; Κι εγώ πού να το ξέρω; Μαύρος ουρανός κι ουράνιο τόξο κι έπειτα η ψιχάλα κι έπειτα η βροχή, μα αλλιώς μου τά 'χαν μάθει˙ το ξέρω.
Ουράνιο τόξο σα θα δεις, θάρρει.
Ό,τι καλύτερο θά 'ρθει. Τ' άσχημα περάσαν.

Ανάπηρη˙ χωρίς φωνή˙
                 χωρίς ζωή˙
                 με άκρα πληγιασμένα˙
                 κάθε σου κίνηση πονάει˙ (το ξέρω)
Για πόσο ν' αντέξεις και τι;
Γνωρίζεις;

Στ' αλήθεια..

Σε ποιον ανήκω, σε ρώτησα.
Και μού 'δειξες. Εσένα.

Ελευθερία.