Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Πτώση

Η πτώση είναι μεγάλη. Δήλωση. Η πτώση είναι βαθιά. Στης θάλασσας τα βάθη. Ποιος Θεός είναι όμοιος με Σε; Ποιος Θεός θα σπλαγχνιστεί εμέ; Μόνο Εσύ...

Σάββατο 4 Μαΐου 2013

Ανάσταση

Ανάσταση μου είπαν σημαίνει φως, ζωή, ελευθερία. Ανάσταση σημαίνει αναγέννηση. Ανάσταση σημαίνει ελπίδα!

"Ζω ανάσταση" μου είπαν κάποιοι και η ζωή τους το διέψευσε. Τίποτε δε θύμιζε ανάσταση..

Κάποιοι το είπαν δεν το είπαν, απλά δε χρειαζόταν. Το ένιωσα απ' την αρχή στη ζωή τους, στα λόγια τους, στις αποφάσεις τους.

Ανάσταση είναι αλήθεια.

Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Παραίτηση.


«Να κοιμάσαι με το φεγγάρι αγκαλιά και να ξυπνάς με τη θάλασσα μέσα σου.»

Έτσι μπορούσε η Μαρία να το περιγράψει. Μονάχα έτσι να μου το δώσει να το καταλάβω. Μάταια προσπαθούσα. «Απ’ τα βάθη της καρδιάς μου», μου είχε πει, «εύχομαι να το ζήσεις κι εσύ˙ και τότε θα καταλάβεις».

Δεν πέρασε πολύς καιρός, ήρθε κι η σειρά μου. Όταν όλη σου η ύπαρξη βρίσκει την ολοκλήρωσή της. Και να μη θες, αυτό φαίνεται και σε μαρτυράει τ’ άτιμο. Παλιά είχα φίλες να μαρτυράνε τα μυστικά μου. Τώρα τα μυστικά μου αποκαλύπτονται από μόνα τους.

Ας το πάρουμε από την αρχή. Από μικρή τρία πράγματα με συνέπαιρναν. Να πίνω γάλα – κι ας μη με θήλασε ποτέ η μάνα μου, ο αέρας ο φθινοπωρινός που έπαιρνε τις καλοκαιρινές μου αναμνήσεις και οι άγραφες σελίδες που γέμιζα κείμενα και άσκοπες γραμμές. Αναζητούσα νόημα ύπαρξης πίσω από απλά στοιχεία.

Μα κάποια στιγμή μέσα στην ησυχία της σειράς των γεγονότων που δραστικά και αποφασιστικά λάμβαναν χώρο ανά τα χρόνια συνειδητοποίησα πως το ρολόι στον καρπό του χεριού μου δε σταματάει, μονάχα άμα χαλάσει. Ακόμα και τότε όμως, τα άλλα ρολόγια συνεχίζουν. Ο χρόνος δεν περιορίζεται απ’ το δικό μου ρολόι. Θύμωσα. Με ποιο δικαίωμα; Ποιος με ορίζει εμένα; Ποιος με έβαλε εδώ εμένα. Απ’ το χώμα ήρθα, στο χώμα πηγαίνω; Και ρωτούσα.

Κι έπειτα είδα το λουλούδι εκείνο που στην προσπάθειά μου να το κόψω κόπηκα και πόνεσα. Μου είχαν μάθει πως το λένε τριαντάφυλλο. Έτσι, λέει, το λέμε. Ο ορισμός της έννοιας κι αυτός από άλλον δοσμένος. Δεν είχα παρά να μάθω. «Ώστε έτσι το λένε; Κι έχει πράγματι τριάντα φύλλα;» (Όσα τα χρόνια της ζωής σου)

Η ζωή είναι όμορφη. Ξέρει τι θα σου φέρει και πότε. Εσύ δεν ξέρεις και δεν καταλαβαίνεις. Η ζωή βλέπει. Εσύ σαν τυφλός στραβοπατάς και νομίζεις πως είσαι κύριος των πάντων. Η ζωή προειδοποιεί, μα εσύ ξαφνικά ξυπνάς και αναρωτιέσαι πού βρίσκεσαι, πώς βρέθηκες εκεί και πότε. Ανοίγεις το κουτί και προσπαθείς να τα χωρέσεις όλα. Εκείνο το παρελθόν όσο και να προσπαθείς να το στριμώξεις, θαρρείς και δε θέλει να χωρέσει. Κρίμα. Κι εσύ θέλεις να βάλεις παρόν και μέλλον μέσα. Αυτό μένει έξω. Χωρίς αμφιβολία. Το απρόσμενο δε χωράει πουθενά, δεν περιορίζεται. Κάπου είχες ακούσει πως όταν νομίζεις ότι δε χωράει κάτι άλλο σε ένα δοχείο απλά γέμισέ το με άμμο. Και αναρωτιέμαι ποια άμμο να πάρω να βάλω να γεμίσω το κουτί. Να κάνω το παρελθόν μου άμμο..

Γλυκέ μου αναγνώστη, σε μπέρδεψα μήπως;

Ελπίζω πως όχι.

Θέλω μονάχα ελεύθερος να αγγίξεις το βάθος του λόγου, της σκέψης. Κι άμα νομίζεις πως απόκαμες να προσπαθείς δυσνόητες δικές μου σκέψεις να ερμηνεύσεις, κοίταξε μέσα σου. Εκεί υπάρχει ένα χελιδόνι που προσπαθεί να πετάξει. Δεν το έχεις αφήσει να ανοίξει τα φτερά του και χαρούμενο να σου λαλήσει ήχο γνώριμο μα νέο.

Η ψυχή και η καρδιά δύσκολο να ανοίξουν. Κλειδωμένο κρατούν το χελιδόνι. Μα πόσο κι αυτό ποθεί να λευτερώσει εσένα τον ίδιο.

Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

Αναγέννηση

Ανανέωση δεν είναι μόνο.

Είναι κάτι βαθύτερο˙ γιατί μέσα απ' τις στάχτες βγαίνει η αλήθεια, το πραγματικό, το άξιο.
Βήμα βήμα κάθε μέρα. Σταδιακά και όμορφα. Γοητευτικά.

Θέλγει.
Με κεντρίζει αυτή η ομορφιά.

Το καινούργιο με καλεί και δεν υπάρχει άλλος χρόνος για αναμονή.
Αδημονώ.





Wake up, wake up, the sun cannot wait for long.
Reach out, reach out before it fades away.
You will find the warmth when you surrender.
Smile into the fear and let it play.

Chorus:
You wanna run away, run away and you say that it can’t be so.
You wanna look away, look away but you stay cause’ it’s all so close.
When you stand up and hold out your hand.
In the face of what I don’t understand.
My reason to be brave.

Hold on, hold on, so strong, time just carries on.
And all that you thought was wrong is pure again.
You can’t hide forever from the thunder.
Look into the storm and feel the rain.

Chorus:
You wanna run away, run away and you say that it can’t be so.
You wanna look away, look away but you stay cause’ it’s all so close.
When you stand uṗ and hold out your hand.
In the face of what I don’t understand.
My reason to be brave.

O-oh-oh-oh-oh
O-oh-oh-oh-oh
O-oh-oh-oh-oh

Go on, go on…

Chorus:
You wanna run away, run away and you say that it can’t be so.
You wanna look away, look away but you stay cause’ it’s all so close.
When you stand up and hold out your hand.
In the face of what I don’t understand.
My reason to be brave.

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

Βαρυσήμαντες δηλώσεις.

Είναι τραγικό να θεωρούν όλοι πως τα πάντα γίνονται για ένα αρσενικό ή ένα θηλυκό.

Εγώ είπα θα κρυφτώ.

Οι βαρυσήμαντες δηλώσεις και τα ανθρώπινα συμπεράσματα δεν είναι για μένα.

Μα πάλι σε μένα καταλήγω.

Πάντως όχι σε ένα αρσενικό - μα ούτε και σε θηλυκό.

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

Φυγή

Και ο χρόνος περνά. Η επιλογή είναι μία˙ πριν σε αφανίσουν να αποδράσεις.
Για να βρεις ποια είσαι.
Για να ορίσεις την ταυτότητά σου.
Να ανακαλύψεις ό,τι ποτέ σου δεν έχεις κάνει.
Να βρεις ό,τι ποτέ δε σου έμαθαν.

Απόδραση, λοιπόν. Λέξη λυτρωτική, σωτήρια.
Παίρνεις μερικά μπαλόνια και μια βαλίτσα.
Τα μπαλόνια γεμάτα όνειρα, η βαλίτσα γεμάτη εφόδια που κράτησες για να τα κουβαλήσεις μαζί σου. Είναι αυτά που θα χρειαστείς. Όλα τα άλλα τα άφησες πίσω.
Φύγε.
Μόνη.
Με τα πολύχρωμα μπαλόνια σου.
Χαράζει.
Ο δρόμος άδειος.
Και μια γαλήνη γεμίζει την ψυχή σου ήδη απ' τα πρώτα βήματα που κάνεις μόνη.

Σίγουρα αυτή είναι μία απ' τις ωραιότερες αποφάσεις της ζωής σου.