Λάθος κινήσεις, λάθος αποφάσεις; Ένα κομμάτι κέικ, ένα ωραίο κομμάτι, μια γωνία - κι ας έχει κρύο. Πας στο σπίτι, φτάνεις σπίτι• και θα έχεις τα πάντα. Ό, τι χρειάζεσαι. Ώ ναι, πιο πέρα, σε ό,τι έρχεται και ό,τι φέρει, το δώρο.
Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014
Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014
Επικοινωνία.
Υπάρχει ένα κενό που μοιάζει ανυπέρβλητο• κάτι στην επικοινωνία. Μα σε αγαπάω.
Έπειτα μόνο εσύ με καταλαβαίνεις. Υπάρχει ένα βάθος, όταν με κοιτάζεις και σου μιλώ..
Κι όταν είπες φεύγω, αναρωτήθηκα ποια ώρα μας ένωσε.
Και ποια ώρα μας χωρίζει.
Δε θα έβρισκα την ουσία μου σε σένα. Το 'ξερα. Εσύ δε με έχεις φτιάξει, δε με ξέρεις• τα κενά μου δε μπορείς να καλύψεις.
Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014
Η 25η ώρα.
Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014
Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014
Αλήθεια.
Επιτέλους μια αλήθεια θέλω. Την αλήθεια. Να οδηγηθώ στην αλήθεια. Σε κάτι αληθινό. Στο αληθινό. Φτάνω. Είναι κοντά. Τα λέπια πέφτουν, οι άμυνες επίσης. Θα ηρεμήσω. Θα αναπαυθώ στην αγκαλιά της αλήθειας.
Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014
"Όνειρο Ήταν", Γιάννης Κότσιρας
Στα μάτια σου, σύννεφα χάραξες
Κι όμως να ξέρεις, στον κόσμο αυτό
Με κύματα φτιάχνονται οι θάλασσες
Κράτα το χέρι μου κι όταν θα κλαίς
Εγώ θα μαι εκεί, μη φοβάσαι
Ξέχνα τα όλα, θα φέρει η ζωή
Καινούριες στιγμές, να θυμάσαι
Άσε ένα γέλιο, σαν ήλιος να στάζει
Στα μάτια μου να σου γελώ
Όνειρο ήταν, θα δεις θα περάσει
Σαν όλα τ' άλλα κι αυτό
Ξέρω τι πέρασες κι όμως μπορεί
Το αύριο να ανοίξει τα σύνορα
Να το θυμάσαι, πριν γίνουν ζωή
Τα πάντα πως ήτανε όνειρα
Κλείσε τα μάτια σου, κάνε μια ευχή
Για σένα τ' αστέρια, έχω ανάψει
Θέλει αέρα, καλό η ψυχή
Φτερό για να βρει, να πετάξει
Άσε ένα γέλιο, σαν ήλιος να στάζει
Στα μάτια μου, να σου γελώ
Όνειρο ήταν, θα δεις θα περάσει
Σαν όλα τ' άλλα κι αυτό
Παρασκευή 9 Μαΐου 2014
Τι έφταιξε, στα αλήθεια.
Κυριακή 4 Μαΐου 2014
Ζωή μισεύει
Δέρμα μπαλωμένο. Χρόνος δανεικός.
Αυτιά σε υπολειτουργία.
Συναισθήματα δυνατά.
Ένστικτο.
Ξέχασα. Θυμάμαι.
Δεν αντέχω άλλο μέσα σε ένα σπίτι. Σύντομα θα είμαι στο κανονικό μου σπίτι· κουράγιο.
Θάνατος. Αλλαγή. Προσμονή. Το νέο έρχεται.
Κυριακή 13 Απριλίου 2014
Πόσο ακόμα
Πόσο ακόμα; Πίσω από τα παράθυρα, τις κλειστές κουρτίνες.
Πόσο ακόμα; Να περιμένω το αργότερα για να με ανακουφίσει.
Πόσο ακόμα; Αναμονή για το όμορφο, αυτό το αξεπέραστο.
Πόσο ακόμα; Ένα χάδι γλυκό, και μια ανάσα βαθιά - στο δείλι.
Εδώ. Τώρα. Όχι. Μετά. Επιθυμία. Βαθιά. Για Σένα.
Πέμπτη 10 Απριλίου 2014
Ζωή.
Κρατούσε ένα κίτρινο φαράσι με σκουπίδια και πήγε η γιαγιά να το αδειάσει στον μεγάλο γκρι σκουπιδοντενεκέ.
Σφιχτά κρατάει το σίδερο. Και η γιαγιά απομακρύνεται κι άλλο κοιτάζοντάς το. Κουνάει το φαράσι - νομίζει ότι είναι θέλγητρο. - Επιφανειακά. Όλα.
Και πλησιάζει, και το σηκώνει, και φεύγουν μαζί.