Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Λαμπιόνια να δείχνουν το δρόμο;

Είπαν ότι η ΔΕΗ είναι πανάκριβη, μα τα φώτα στα μπαλκόνια είν' ανοιχτά..

Χριστουγεννιάτικες φωτεινές καμπάνες και μπάλες μεγάλες ξύλινες να κρέμονται για να σου δείχνουν το δρόμο, της ζωής, της συνέχειας, του φωτός στη ζωή, της ζωής το φως.

Αγάπη, θαλπωρή ζητάς και δε βρίσκεις.. Πού να βρεις; Στέρεψα.. Πού να πρωτοδώσω, σε ποιόν να πρωτοαπλώσω το χέρι.. Άσε, μπορεί και να με πληγώσει, άθελά του να με δαγκώσει, σαν τα μωρά. Ναι, μωρά, καλά λέω. Εσύ δεν ξέρεις. Μωρό δεν έζησες ποτέ σου. Μόνος, μοναχοπαίδι, στην αυστηρότητα της γνώσης και την μοναξιά της αναμονής. Κρύο σπίτι και δωμάτιο, τα βράδια, τα όνειρά σου, αναμενόμενη ζωή υπό το φως των προσδοκιών των δικών σου, που ποτέ δεν σου ανήκαν, ούτε για λίγο.
Πληγές
ανοιχτές
Ζωές
ρημαγμένες
μισές
στα ανήλιαγα σοκάκια του τότε που ποτέ δε φάνηκε να χαράζει για σένα

και μένα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου