Στόματα

Μικρή κοιτούσα των αμαξιών τα φώτα. Το σχήμα τους μου πρόδιδε το σχήμα του προσώπου του οδηγού και της οικογένειάς του.
Το έκανα πολλές φορές το κόλπο. Έβαζα στοίχημα και πάντα έπιανε!

Πριν τολμήσω να κοιτάξω πρόσωπα εστίαζα στο σχήμα των προβολέων, του πλαστικού μπροστά. Κι έπειτα πιο πίσω και μέσα και καταχαρούμενη για το πείραμά μου που επιβεβαιωνόταν ξανά και ξανά...

Κλειστά χείλη, λεπτά, μικρά φώτα.

Μεγάλα με περίεργο σχήμα χείλη, άκομψα τεράστια φώτα.

Στρογγυλά φώτα, πρόσωπα στρόγγυλα.
Τετράγωνα φώτα, τετραγωνισμένες φάτσες.

Τα μάτια μου συνεχώς στο δίπλα αυτοκίνητο. Έπρεπε να το καταγράψω˙ αυτή η περιέργεια για τους άλλους ανθρώπους˙ ενοχλητικό πράγμα. Λες και μπορούσα να διαβάσω την καρδιά τους. Αστείο˙τι νόμισα πως έκανα. Επιφανειακό, ελαφρόμυαλο.