Ζωή

Απάτητη άμμος στην ακρογιαλιά. Την πρωτοπερπάτησα. Έπειτα έτρεξα˙ στην άμμο. Διψασμένη, ξεδίψασα. Ρούφηξα ήλιο και ξάπλωσα.


Το βλέμμα μου γύρισα˙ και κοίταξα. Ουρανός απέραντος, το λιγωμένο βλέμμα μου να βρει λίγη ανάπαυση.


Ανάσα απ' την ανάσα μου˙ ζωή απ' τη ζωή μου.
Για πόσο; 
Για πάντα...


Ποτάμι, νερό, ξεδιψάω, βουνά τριγύρω πολλά, μα όαση εκεί που μέσα της χάνομαι. Και πάλι κάπου εκεί βυθίζομαι.


Πάντα θα βρω κάτι να βυθιστώ˙ να εξαφανιστώ˙ να χαθώ˙ για λίγο˙ απ' όλους κι απ' όλα˙ για στιγμές˙ για πάντα.