Αποδόμηση

Τη ζωή που αναλύω,
  πώς να την αποδομήσω;

Πλήρως ένα ένα τα κομμάτια όταν λύνω.

Αλλιώς να σκεφτώ και να καταλήξω.

Τη στιγμή που ξαναφέρνω
  και στο νου μου ζωντανεύω..

Πόσο ακόμα να στηρίξω τη ζωή μου σ' ό,τι λίγο;

Και εκείνη η καλημέρα της αλήθειας η ομπρέλα
που στα όνειρα λουφάζει
και στα βάθη μ' ανεβάζει.

Πόσο ακόμα να σφουγγίσω της καρδιάς μου τα χαμένα;

Θα Σου ξαναψιθυρίσω της αλήθειας μου τα φρένα που σε Σένανε γυρνάνε, στην αλήθεια Σου, σαν σπάνε.