Tiny Jackal - Σήμερα αγάπα με

Πράγματα.

Πράγματα. Ουσίες, θεωρίες, αδύνατες κοσμοθεωρίες. Να περπατάς, απλά. Να ζεις τη ζωή που επιτέλους είναι δική σου.

Να φεύγεις.

Καληνύχτα, είπε πριν ξεψυχήσει. Καλημέρα, σας αγαπώ. Της αιδούς το σύμπλεγμα, ένα συνονθύλευμα αγάπης και μίσους, στη μάχη του καλού και του κακού. Ανατριχίλα. Γέννηση.

Βιώματα.

Φαντάζεσαι να μην είχες κάνει το βήμα; Φαντάζεσαι ακόμα να ήσουν στα ίδια; Δε θα είχες ζήσει καθετί το οποίο έχει έρθει στη ζωή σου αυτόν τον λίγο καιρό, κάθε ευλογία, χαρά και ευτυχία. Πόσο λίγα γνωρίζουν. Πόσο άπειρος είσαι.. Μοναδικές στιγμές στα αλήθεια.

Πορεία.

Απλά ελευθερία - απ' όλους κι απ' όλα. Χωρίς ντροπή, πάθος, μετάνοια. Σε Έναν μόνο χρωστώ, σ' Αυτόν λογοδοτώ. Ψέματα, πορείες, ζωής παραλλαγές, κουβάρι - ψευδαισθήσεις. Καμιά υποδούλωση σε άλλους. Πιστά δική Του. Ελεύθερη.

Ανεπιθύμητο.

Δεν το θέλω, αυτό που θέλουν οι άλλοι δεν το θέλω.

Ταυτότητα;

Νιώθεις επιτέλους πως βρήκες αυτό που είσαι. Αισθάνεσαι ότι είσαι εσύ. Είναι άνετο. Είναι ωραίο. Περπατάς και η νέα ορισμένη σου ταυτότητα μιλάει. Κι ας λέει ό,τι θέλει. Εσύ πια την ορίζεις. Αναπόδραστα τα πάντα μιλάνε. Μα έφεξε και είναι μέρα. Σε αγαπάει.

Λιμάνι.

Με κόπο όλα στη ζωή σου και με μόχθο· αλλά θα βρεις το λιμάνι σου.

Η θάλασσά Του

Όταν δεν ήσουν εκεί να με κοιτάξεις, ούτε να με ακούσεις· υπήρξε Εκείνος. 

Στη μοναξιά μου, στη θάλασσά Του βυθίστηκα.

Νερά Αγάπης μ' αγκάλιασαν, ξαναγεννήθηκα.

Καθώς στα κύματα προχωρώ τη φωνή Του ακούω, κι όσο προχωρώ θάρρος παίρνω και κουράγιο. Τα μάτια να μην κλείσω, στα δικά Του να βλέπω, πόνος της ψυχής Του, σα δακρύζω δύναμη αντλώ.

Πιο πέρα

Λάθος κινήσεις, λάθος αποφάσεις; Ένα κομμάτι κέικ, ένα ωραίο κομμάτι, μια γωνία - κι ας έχει κρύο. Πας στο σπίτι, φτάνεις σπίτι• και θα έχεις τα πάντα. Ό, τι χρειάζεσαι. Ώ ναι, πιο πέρα, σε ό,τι έρχεται και ό,τι φέρει, το δώρο.

Επικοινωνία.

Υπάρχει ένα κενό που μοιάζει ανυπέρβλητο• κάτι στην επικοινωνία. Μα σε αγαπάω.
Έπειτα μόνο εσύ με καταλαβαίνεις. Υπάρχει ένα βάθος, όταν με κοιτάζεις και σου μιλώ..

Κι όταν είπες φεύγω, αναρωτήθηκα ποια ώρα μας ένωσε.
Και ποια ώρα μας χωρίζει.
Δε θα έβρισκα την ουσία μου σε σένα. Το 'ξερα. Εσύ δε με έχεις φτιάξει, δε με ξέρεις• τα κενά μου δε μπορείς να καλύψεις.

Η 25η ώρα.

Ησυχία. Κλάμα βρέφους, βήματα. Η 25η ώρα για μένα θα έρθει 23 Δεκεμβρίου. Επέτειος και δώρο• το καλύτερο.

Ευχαριστώ τον Γιώργο Ιατρίδη για την συνεργασία στην 25η ώρα.

Χρυσόσκονη.

Χρυσή η μαύρη θάλασσα. Χρυσά τα όνειρά σου που γυαλίζουν στις μαύρες σκέψεις σου από πάνω. Χρυσά ήταν πάντα, μα τώρα φαίνονται ξεκάθαρα στο φως του φεγγαριού πριν φέξει. Η νέα μέρα ήρθε και η χρυσόσκονη σε λούζει.

Αλήθεια.

Επιτέλους μια αλήθεια θέλω. Την αλήθεια. Να οδηγηθώ στην αλήθεια. Σε κάτι αληθινό. Στο αληθινό. Φτάνω. Είναι κοντά. Τα λέπια πέφτουν, οι άμυνες επίσης. Θα ηρεμήσω. Θα αναπαυθώ στην αγκαλιά της αλήθειας.

"Όνειρο Ήταν", Γιάννης Κότσιρας

Ξέρω τι πέρασες, δεν είναι κι απλό
Στα μάτια σου, σύννεφα χάραξες
Κι όμως να ξέρεις, στον κόσμο αυτό
Με κύματα φτιάχνονται οι θάλασσες
Κράτα το χέρι μου κι όταν θα κλαίς
Εγώ θα μαι εκεί, μη φοβάσαι
Ξέχνα τα όλα, θα φέρει η ζωή
Καινούριες στιγμές, να θυμάσαι

Άσε ένα γέλιο, σαν ήλιος να στάζει
Στα μάτια μου να σου γελώ
Όνειρο ήταν, θα δεις θα περάσει
Σαν όλα τ' άλλα κι αυτό

Ξέρω τι πέρασες κι όμως μπορεί
Το αύριο να ανοίξει τα σύνορα
Να το θυμάσαι, πριν γίνουν ζωή
Τα πάντα πως ήτανε όνειρα
Κλείσε τα μάτια σου, κάνε μια ευχή
Για σένα τ' αστέρια, έχω ανάψει
Θέλει αέρα, καλό η ψυχή
Φτερό για να βρει, να πετάξει

Άσε ένα γέλιο, σαν ήλιος να στάζει
Στα μάτια μου, να σου γελώ
Όνειρο ήταν, θα δεις θα περάσει
Σαν όλα τ' άλλα κι αυτό