Αποδόμηση

Τη ζωή που αναλύω,
  πώς να την αποδομήσω;

Πλήρως ένα ένα τα κομμάτια όταν λύνω.

Αλλιώς να σκεφτώ και να καταλήξω.

Τη στιγμή που ξαναφέρνω
  και στο νου μου ζωντανεύω..

Πόσο ακόμα να στηρίξω τη ζωή μου σ' ό,τι λίγο;

Και εκείνη η καλημέρα της αλήθειας η ομπρέλα
που στα όνειρα λουφάζει
και στα βάθη μ' ανεβάζει.

Πόσο ακόμα να σφουγγίσω της καρδιάς μου τα χαμένα;

Θα Σου ξαναψιθυρίσω της αλήθειας μου τα φρένα που σε Σένανε γυρνάνε, στην αλήθεια Σου, σαν σπάνε.

Ζωής το ξόδεμα

Είμαι η γενιά που ποτέ δεν έδωσε, μα έπαιρνε.
Τρέλαινε και τρελαινόταν.
Άφηνε και μάζευε και ξόδευε.

Χανόταν..

Παίζει, γελάει. Για πόσο ακόμα;

Τον χαμένο χρόνο

Τον χαμένο χρόνο να κερδίσω.
Στιγμές αφημένες να αρπάξω.

Σε Σένα να κοιτάξω. Τα πάντα να μαζέψω. Όσα άφησα, αδύναμη να κουμαντάρω.


Ζητώ παράταση. Το χαμένο χρόνο να κερδίσω. Να τρέξω να προλάβω όσο μου μένει. Μαζί.

Να ετοιμαστώ. Ανάδειξη θεία. Με δαίμονες κι αγγέλους μάχη αέναη.

Επιστροφή. Το διάλειμμα δεν κρατά για πάντα.

Ευχαριστώ για όλα να ψελλίσω. Στη μάχη θε να συνεχίσω με ρόλο ενεργό. Κοντά τους.